Τα συν και πλην ποτέ σου δε λογάριασες
ούτε και σκέφτηκες να δώσεις λόγο σε κανέναν.
Ακούγοντας λογής – λογής σειρήνες της ζωής,
σπατάλησες στο τίποτα το νου και την ψυχή σου.
Μα σβήσαν πια τα φώτα της γιορτής,
μια και τα φώτα, θες δε θες, κάποτε σβήνουν.
Φτάνεις στην κάμαρή σου μόνος ή σε φέρνουν.
Ξαπλώνεις στο κρεβάτι χωρίς πια να γδυθείς
κι ίσως τη σειρήνα ετούτη του νοσοκομειακού
να μην προλάβεις καν να την ακούσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου