Ντικμπασάνης Χρήστος: Ποιήματα

 ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΑΣΤΕΡΙ

Κάθε απόβραδο
ένα κομμάτι της αβύσσου
φεγγοβολάει από ένα μικρό αστέρι,
ένα μικρό όγκο φωτός
που αιωρείται επάνω
απ’ το πληγωμένο μου κεφάλι

Ήταν καιρός
που ο καημός της μοναξιάς
στέγνωνε τα όνειρα μου
Ήταν πολύ καιρός
που ο γλυκός ήχος της ευτυχίας
σιωπούσε μέσα μου
Ήταν πολύς ο καιρός
που ένα κοράκι μαύρο
σαν την αιώνια νύχτα
φτεροκοπούσε
μέσα στο μυαλό μου
Ήταν πολλά χρόνια
που η γαλήνη της ψυχής μου
έμοιαζε με θάνατο πικρό

Τώρα όμως κάθε νύχτα εμφανίζεται το μικρό άστρο,
βαστώντας μια δέσμη
εκτυφλωτικές αχτίδες φωτός
στα λαμπερά του χέρια
Δώρο αναλλοίωτο
μου τις χαρίζει,
γιατρεύοντας
όλες τις πληγές μου

**

-----------

Πρωτομαγιάς

λουλούδια θα σου φέρω

Κόκκινα ρόδα

Στα χέρια σου θ'αφησω

τη μικρή μου αγάπη

-----------------

Η Πρωτομαγιά

μια μαχαιρια τρυφερή

Ζητά με πείσμα

να τρυπώσει πονηρά

μέσα στα όνειρα μου

----------------------

Ανθους αγάπης

βαστάει στα χέρια της

η Άνοιξη σου

Πρώτη Μαϊου ξανά

Ανασταίνονται πόθοι

-------------------

Πρώτη του Μάη

και η καρδιά μου πετά

μες στο γαλάζιο

του καθαρού ουρανού

συντροφιά με τα πουλιά

-----------------

Πρώτη του Μάη

Εγώ με τη χαρά μου

πλάθω όνειρα

για τους όμορφους κόσμους

που ζούνε στην καρδιά σου

---------------------

Πρώτη του Μάη

Εγώ προσμένω πάλι

να με φιλήσεις,

βαστώντας μια αρμαθιά

πόθους μες στα χέρια σου

----------------------

Πρώτη του Μάη

Θα γείρεις στον ώμο μου

να πεις "σ'αγαπω"