Σπυρίδων Γκότσης : Τρία [3] ποιήματα

...ΓΥΝΑΙΚΑ 

Από την γυναίκα δεν ζητάς ποτέ το σεβασμό τον κερδίζεις με τις πράξεις σου.! Από την γυναίκα δεν ζητάς ποτέ υποταγή κερδίζετε με μια ματιά.! Από την γυναίκα δεν ζητάς ποτέ τίποτα γιατί ότι θέλει θα στο δώσει μόνη της, και ότι είσαι το αγαπάει απόλυτα ολοκληρωτικά.

*

Όλες οι λέξεις είναι αχρωμες,λιγες... Είσαι πιο πάνω από όσα ξέρω και μπορώ... Όλα μου τα δωσες απλά και μαζεμένα... Κι εγώ σταμάτησα να είμαι πια εγώ... Είσαι έρωτας και αυτό το ζω... Είναι ωραία να υποφέρεις και ας φαίνεται χαζό... Δεν ζωγραφιζονται τα μέρη που με πηγές... Εφιλησα του έρωτα το χνουδι... Δεν κλείνεται σε ένα στίχο η επαφή της ηδονής... Αυτό που ανασανα λατρεύω... Υπέροχο και πολύ... Και τρομαγμένος δραπετευω... Πριν φτάσω στην υπερβολή...

*

"...... Δεν έχει σημασία πόσο μακριά είσαι, οι δεσμοί ψυχής υπάρχουν επειδή δημιουργούνται, από τη σκέψη.! Αόρατα νήματα που δένουν την ψυχή όλα αυτά που τα μάτια δεν μπορούν να δουν, και τα μετατρέπουν σε συναισθήματα χαρά, πόνο, ακόμα και στη μνήμη με χαμογελάει με δάκρυα.! Όλα συμβαίνουν μέσα.! Στους μαιάνδρους της καρδιάς, στα κρησφύγετά του μυαλού, και ζουν σαν τατουάζ το δέρμα της ψυχής.! Και πάνε παντού.! Και αγγίζουν το Υπερπέραν.! Μια σκέψη με δένει με Σένα, μια σκέψη που οι άλλοι το λένε αγάπη, αντ' αυτού εγώ το λέω και φωνάζω το όνομά σου.!