Καλοκληρος Γιάννης: Δύο [2] Ποιήματα

 ΜΙΑ ΛΙΤΑΝΕΙΑ

..............................

Μαζεύτηκαν εχτές.....δεν τους μετρώ καλά

σε λιτανεία μάλλον για να πάνε

θελαν να λύσουν του κόσμου τα στραβά

μπερδεύτηκαν όμως,στον χρόνο να γυρνάνε.

Πεντ -- έξι κάθονταν ανήσυχα......

νομίζω εκεί κοντά

δεν είχαν τίποτα άλλο να προσθέσουν

είχαν οι άλλοι λύσει τα αδέσποτα πανιά

και οι υπόλοιποι τα υφαλα να δέσουν.

Κι εσύ περίμενες να φτάσεις την αυγή

εκεί που η γη γεμίζει όλο στάχτη

κι η θάλασσα την αρμύρα είχε πιει

κι εσύ γιγαντωνες στης γης το φράχτη.

**

Τ ΑΚΟΡΝΤΕΟΝ

Τ ακορντεόν τα βραδυα παίζανε

κι ένα βιολί ,τρυπάγε το ταβάνι

κι ο κόσμος απ τις πόρτες έμπαινε

κι ένα τραγούδι που ο ήχος δεν το πιάνει.

Κι εσύ καθόσουν μόνη σου ....σε μια γωνιά

σκεφτόσουνα τα όνειρα αυτά που είχες κάνει

και μεσ σ αυτό το παραμαγαζο

γκρεμιζες κάθε φορά

ότι είχες μέσα σου γευτεί ......

τους ήχους που ακούγονταν....

ζούσες σε παραζαλη .