Μ Ε Τ Ε Ω Ρ Ι Σ Η . ----------------------- . . Του Τάκη Φάβιου

 

. -----------------------

.

.

. Στο επόμενο ηλιοβασίλεμα

. Που θα σπάσεις τα μάτια σου

.

. Στο βροχερό σου σύννεφο

. Που θα κρεμάσεις την αμφιβολία

.

. Στο τελευταίο απέλπιδο φιλί

. Που θα σπαράξει ένα χλωμό μου ποίημα

.

. Μες στον αμφίθυμο ουρανό σου

.

. Που θα είμαι απών . . .

ΣΥΝΤΟΜΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΤΟΥ ΤΑΚΗ ΦΑΒΙΟΥ

------------------------------------------------

ΚΑΙ Η ΕΡΓΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ

--------------------------

Γεννήθηκε στον Πειραιά,με γονεϊκές καταβολές από Λακωνία,

Μονεμβασιά,Κύθηρα,Λέσβο και Αϊβαλί Μ.Ασίας.

Μεγάλωσε στις γειτονιές της Κοκκινιάς και του Κορυδαλλού

Λυρικός,έντεχνος και λαϊκός τραγουδιστής,με πτυχίο κλασσικού

τραγουδιού (άριστα παμψηφεί), με ανάλογη θητεία

στους αντίστοιχους χώρους,resital τραγουδιού,συναυλίες και

κέντρα διασκέδασης.

Αναγνωρισμένος ποιητής,με πολλές καταθέσεις

καθώς και λογοκριτικός με πλήθος δοκιμίων και μελετών γύρω

από την αισθητική της τέχνης.

Συνθέτης και στιχουργός σε πολλά μουσικά έργα

ποικίλου και κυρίως πνευματικού περιεχομένου

.

Δάσκαλος φωνητικής και ποιητικής,στιχουργικής γραφής

.

Λιμπρετίστας σε τέσσερις αρχαιοπρεπείς όπερες,μελοποιημένες

από τον ίδιο και από σπουδαίους μουσουργούς του είδους ...

Συνεργασίες ως τραγουδιστής με τους Μ.Θεοδωράκη,Σταύρο

Κουγιουμτζή,Σαράντη Κασσάρα,Κώστα Μυλωνά Στέφανο Δεκεριάν κλπ

.

Συμμετείχε στα φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και Ιθάκης,αποσπώντας

ως συνθέτης το βραβείο κοινού στην Ιθάκη.

Πλήθος συναυλιώνσε όλη την Ελλάδα και εμφανίσεων σε ραδιοτηλεοπτικές εκπομπές

.

Λογοκριτικές καταθέσεις σε έγκριτα λογοτεχνικά περιοδικά

και εφημερίδες...

.

Ρωτώντας τον για το ποια ήταν η σπουδαιότερη συνεργασία του,

θα μας απαντήσει...Δύο ήταν οι πιο εγκάρδιες...Πρώτη η συνύ-

παρξη μου με τον βιολιστή πατέρα του,και δεύτερη και πολύ

συγκινητική,η περιοδεία μου στη Γερμανία με το μουσικό επιτελείο του σπουδαίου Κούρδου σκηνοθέτη Γκιλμάζ Γκιουνέι

(το κοπάδι),που φυλακίστηκε από το καθεστώς της Τουρκίας

.

Ξεκίνησε από τις θρυλικές μπουάτ της Πλάκας,ερμηνεύοντας με

αγάπη το τρυφερό τραγουδιστικό είδος,που ονομάζουμε

ΝΕΟ ΚΥΜΑ

ΕΡΓΟΓΡΑΦΙΑ

----------

Σαν τραγουδιστής

----------------

1.ΧΑΡΤΙΝΗ ΣΙΩΠΗ (Στιχοι μουσικη Τ.Φάβιος)

2.ΘΥΜΑΜΑΙ (Στιχοι μουσικη Τ.Φάβιος)

3.ΞΑΝΑΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΜΙΚΥ (Μ.Θεοδωράκης)

4.ΚΑΠΟΤΕ ΤΡΑΓΟΥΔΟΥΣΑΜΕ (Κ.Μυλωνάς)

5.Carmina Graeca (Γ.Ρίτσος - Σ.Κασσάρας)

6.ΑΣΜΑ ΑΣΜΑΤΩΝ (Κ,Μυλωνάς - Λ.Παπαδόπουλος)

7.ΔΕΙΓΜΑ ΔΩΡΕΑΝ (Στεφ.Δεκεριάν)

Σαν συνθέτης

-------------

1.ΘΥΜΑΜΑΙ (Στίχοι-Μουσική Τ.Φάβιος)

2.ΧΑΡΤΙΝΗ ΣΙΩΠΗ (Στίχοι-Μουσικη Τ.Φάβιος)

3.ΤΑ ΜΥΡΟΒΟΛΑ ΧΕΙΛΗ (Στίχοι-Μουσική Τ.Φάβιος)

4.ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΧΩΡΩΝ (Στίχοι-Μουσική Τ.Φάβιος)

5.ΦΩΝΕΣ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ (Στίχοι-Μουσική Τ.Φάβιος)

6.ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΑΙ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ

7.MIA NYXTA ME ΘΑΥΜΑΤΑ (Μικρές ιστορίες γυναικών)

Σαν ποιητής

------------

1.ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΛΗΓΟΥΣΑ ΤΗΣ ΕΥΔΑΙΜΟΝΙΑΣ

2.ΑΤΟΝΑΛ

3.ΑΟΡΑΤΟΙ ΘΙΑΣΟΙ

4.ΟΔΟΣ ΑΓΟΡΑΙΩΝ ΣΤΕΝΑΓΜΩΝ

5,ΤΟ ΑΥΧΕΝΙΚΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑΣ

6.ΝΟΣΤΟΣ (Κιρκη @ Οδυσσέας)

7.ΧΡΕΟΦΕΙΛΕΤΗΣ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ

8.ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ LOCKDOWN

9.ΠΑΙΔΙΚΟΙ ΚΑΫΜΟΙ

10.ΣΟΥΡΙΖΟΝΤΕΣ ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ (Σατυρικά ποιήματα)

Θεατρικά

--------

1.Αναστασία

Σαν λιμπρετιστας και ως συνθέτης Οπερας

------------------------------------------

1.ΚΙΡΚΗ ΚΑΙ ΟΔΥΣΣΕΑΣ

2.ΥΠΕΡΙΩΝ ΗΛΙΟΣ

3.Η ΣΜΙΛΗ ΤΗΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ

4 ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΜΕΤΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΑΣΜΑΤΟΣ ΑΣΜΑΤΩΝ

Σαν λογοκριτικός και δοκιμιογράφος

----------------------------------

1.ΕΚΗΒΟΛΟΣ ΛΟΓΟΣ ( Λογοκριτικες καταθέσεις γύρω από

την αισθητική της ποιησης και της μουσικής)

2.ΑΠΑΝΤΑ ΤΑ ΛΕΧΘΕΝΤΑ ΓΙΑ ΤΟΝ Κ.ΚΑΒΑΦΗ

3.OI ΜΕΛΩΔΙEΣ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ (Δοκιμια μουσικής ιχνηλασίας)

4.ΠΑΡΑΔΟΞΟΛΟΓΙΑ (Φιλοσοφικά δοκίμια και μελέτες )

" Χαϊκού καλοκαιριού " / Καραγκούνη Αγγέλα

Καλοκαιράκι

Σύννεφα στον ουρανό

Δαντέλα λευκή

Στα χείλη δροσιά

Παγωμένο καρπούζι

Ο ήλιος καίει.

Κατακόκκινα

Τα ζηλευτά κεράσια.

Ζουμερό πάθος.

Κερασάκι μου!

Κόκκινη αμαρτία

Σ' απολαμβάνω.

Κίτρινα μάτσα

Προσφέρουν στα Κύθηρα

Τις σεμπρεβίβες.

Είν' αμάραντος

Ο ελίχρυσος ανθός.

Αγάπης δώρο.

Ροδοδειλινό

Σαν αραχνοΰφαντο

Ελαφρύ ρούχο

Τριζόνια, άκου.

Στη σιγαλιά της νύχτας

Οι τραγουδιστές

Άρωμα σκορπά.

Ο ιππότης της νύχτας

Άγγιγμα γλυκό

[ Εγώ,] / Παπαγεωργίου Αδελαΐδα

 Εγώ,

αμετακίνητη,

ταπεινή υπενθύμιση

πίστη αγάπη

άνοιγμα καρδιάς

Υπερασπίζομαι ιδέες,

κάνω παράκληση

στο αίμα που χύθηκε

σε αυτό τον πλανήτη

υπερ πίστεως και πατρίδας

Σε άλλο επίπεδο

ανυψώθηκαν ψυχές

Αυτή η ζωή

οδηγεί τον κόσμο μας

στους δρόμους

ανήσυχη η τύχη,

όλοι εξαρτώνται

από ξένα πιόνια

που της κινούν τα νήματα

τρώνε, πίνουν,

εξαρτημένες μαριονέττες,

τα κοντύλια καταβροχθίζονται,

τα έργα γίνονται ανύπαρκτοι αγώνες

Υποχρεώθηκε ο Θεός

να μπει και Αυτός στη μάχη

Με το θάνατο σου / Κουντουράκη Αγγελική

Με το θάνατο σου έμαθα
ότι οι άνθρωποι δεν είναι συνεπείς στα ραντεβού τους
Φτάνουν πάντα μισή ώρα αργότερα
Φτάνουν όταν έχει παίξει το πρώτο κομμάτι
Ενώ ήδη έχει ειπωθεί η πρώτη ατάκα

Έμαθα πως τα βράδια θέλουν τη συνήθεια του κλουβιού
μισώντας την ελευθερία του ανοιχτού παράθυρου
Για να αντέξεις ξαπλώνεις μόνος
ξεχνώντας το πρώτο ήλιο το ξημέρωμα
τα πλεγμένα τα άκρα σε χορό πολεμικό

Πως το σώμα συνηθίζει στα περισσεύματα της μέρας
ξεπουλώντας τις βαθιές ώρες της ελευθερίας που του έταξαν
Για να μην λυπάται τις αναγούλες της πείνας
μόνο να εκλιπαρεί την ελεημοσύνη του δυνάστη
στη πράξη αφαίρεσης των μελών του

Έμαθα πως η φυγή ορίζει το χρόνο στο άπειρο
ενώ η λεπίδα της αλήθειας αγγίζει τη καρωτίδα
Για να σταθεί ο κόσμος ανάποδα
ανώφελα να ψυχορραγεί
χωρίς περιθώρια προδοσίας

Πως η πραγματικότητα είναι χειρότερη από τους εφιάλτες
Για να παραμένει ζωντανή
ορίζεται μέδουσα με όρεξη για εκδίκηση

Χωρίς προσδοκίες, η απόγνωση ξεγελιέται

Με το θάνατο σου έμαθα
πως τα διλήμματα σκοτώνουν
και φτάνουν πάντα στην ώρα τους

ΤΟ ΜΕΛΩΜΕΝΟ ΒΥΖΙ ΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ ΒΥΖΑΙΝΩ / Μασμανίδης Ιωάννης

μὲ σιωπηρὴ ἱκεσία

τριγυρνῶ

στὴν ἀπάνεμη σελίδα μου πάλι

σαπίζω ἀκούραστα μὲ καμπούρα καὶ ὄψη φιλήσυχη

εἶναι συνήθεια κακὴ ποὺ λὲς καὶ διστάζει νὰ ἐκδηλωθεῖ ξέρω

ἱππότης μοναχικῆς πορείας ποὺ ξεγελάστηκε ὁλοσδιόλου νὰ ἐλπίζει ἄνοιξη

τὴν ἐπέλευση τῆς ζωῆς μου σὲ τόσα ἐγκαύματα-προσεγγίσεις

στὸ αἰσθητικὸ ρίγος τῆς γραφῆς συναντῶ

μὲ μιάν ἀνομολόγητη λυγμικὴ σιωπὴ νὰ περισώσω ἑαυτὸν προσπαθῶ

Στὸ σκάψιμο αὐτοῦ τοῦ δυσθεώρατου τοῦνελ μου

ἴδιες ὀλισθηρές κατακρημνήσεις κουρασμένης ψυχῆς

πάλι σὲ ἄδεια χάρτινα παράθυρα ὁλοσκότεινα ὀλισθηρὰ

Στὰ ἴδια μονοπάτια ἡ σκέψη τοῦ τέλους καταλυτικὴ

μέσα μου ξεσπᾶ

Θαμπὸς ἄγαρμπος ὁ κόσμος σβόλος πηλοῦ

τσιγκελώνει πόθους

θὰ συμφωνοῦσε καὶ ὁ συγχωρεμένος Τηλέμαχος Ἀλαβέρας

ἤ κι ὁ Βύρωνας Λεοντάρης πού δέν γνώρισα ποτὲ καὶ γνωρίζω τόσο

ὅσο κι ὁ φίλος Τόλης Νικηφόρου ὁ Σταῦρος Ζαφειρίου καὶ ἡ Χλόη μας

ποὺ ἀγαπῶ τὴ γραφὴ τους θά συμφωνοῦν

λογαριάζω ὅμως

τὶς σαρακοφαγωμένες κοῖτες τῶν ὀνείρων μου

μέ νυχτολούλουδα ντυμένα φεγγαρίσιες ἀνταύγειες

στάζω λέξεις στὸ χάος μου

Στὴν ἄκρια τῆς λύπης καρπίζω τὸ ἀτέρμονο ταξίδι μου

Τὸ μελωμένο βυζὶ τῆς ποιήσης βυζαίνω

τὴ φυλακὴ τῆς ζωῆς μου σὲ λέξεις διεξοδικὰ στοιβάζω

μὲ τελετουργικὴ μεταμέλεια τὶς ρουφῶ ἀχόρταγα

Μπαλόνι ποὺ ἀφέθηκε ἐλεύθερο

ἀπο χαμηλὴ λυτρωτικὴ αὐτοεκτίμηση

ξεκινῶ γιὰ μιὰν ἄλλη διαδρομὴ ἐπινοημένη ἴδια

κάθε στιγμὴ κρύβει θάνατο μέσα σὲ κάποια ντουλάπα

κάθε στιγμὴ κρυμμένο τὸν κρατεῖ σὰν πεινασμένη ἀράχνη πανέτοιμη

Τὴν ἀφημένη ζωὴ μου σφυροκοπῶ ἐκτοπίζω σύννεφα ἔστω παροδικά

ἄντυτος ἀθεράπευτα μόνος στὸ μελωμένο τεράστιο βυζὶ της

βυζαίνω μεθόδους ἀπεγνωσμένης λυτρωτικῆς ἐξαφάνισης

λέξεις βυζαίνω μὲ ἄρωμα λύπης

ποὺ ἀγκυλώνουν

⫷ εις γυρογυάλι απόμερον ⫸/ Θεοδοσιάδη Σοφία

Ένα φεγγάρι σε εξεγέλασεν
σε βραδινήν πλανεύτρα αστροφεγγιάν
και σ' έριξεν εις γυρογυάλι απόμερον
εκεί που η γλώσσα των ψυχών σιωπά
αφουγκράζεται ..διψά
εκεί.........
π' αύρες θαλασσινές φέρνουν το μύρο της ζωής
το παραμύθι της ζωής να κολυμπήσεις
κι αν είν' αλήθεια παραμύθι η ζωή
πως τόσος πόνος να την κατοικεί
πως γίνεται ολάκερη ζωή
μέσα στα αφρισμένα της νερά
ν' αναζητείς το αίσιον τέλος?

Της αλισάνθης στάλες αλμυρές
τρικύμισμα νεότητας ξυπνούν..σε κατοικεί
μαντατοφόροι σου μηνάν απ' το πρωί
ο παλιός δόλος των Θεών
που τυραννά τη γη θα καταποντισθεί
τ' αηδόνι θα λαλήσει την αυγή
δε θαν' το μπούστο σου αδειανό
μιας πεταλούδας τίναγμα θ' αφήσει το φτερό
κι ο ποιητάρης μες στους δρόμους θα διαλαλεί
ήρθε ο καιρός
θα γίνουν τα νερά ποτάμι της οργής
εις το σαλπάρισμα στο μπάρκο της ζωής
τόσες ψυχές στη θάλασσα
δεν πήγαν στα χαμένα.

⫷ εις γυρογυάλι απόμερον ⫸ - Σοφίας Θεοδοσιάδη

https://aromasofias.blogspot.com/2022/06/blog-post_20.html

ΑΓΙΟΣ ΛΟΥΚΑΣ Ο ΙΑΤΡΟΣ της ΣΟΦΙΑΣ ΚΙΟΡΟΓΛΟΥ

 

Έχω την ιδιαίτερη χαρά να σας παρουσιάσω ένα νέο βιβλίο με θέμα την ζωή του Αγίου Λουκά. Θέλω να σας ευχαριστήσω από καρδιάς που για χρόνια στηρίζετε το έργο μου είτε αγοράζοντας τα βιβλία μου είτε στηρίζοντας το συγγραφικό μου έργο με το χαμόγελο και την αγκαλιά σας. Περισσότερο στην εποχή μας, χρειάζονται βιβλία που θα αντικατοπτρίζουν την εποχή στην οποία γράφτηκαν. Δυστυχώς ελάχιστοι έως ανύπαρκτοι είναι οι εκδοτικοί οίκοι που αναλαμβάνουν την έκδοση βιβλίων που έρχονται σε αντίθεση με την επικρατούσα γνώμη και το status quo. Aπό το 2019 ξεκίνησα μια προσπάθεια να κάνω ελεύθερο ρεπορτάζ, να εκφράζομαι ελεύθερα μέσα από τα βιβλία μου και να μιλώ για την αποστασία τόσο της εκκλησίας όσο και για το χάραγμα. Αυτό συνεπάγεται τον αποκλεισμό τόσο στον επαγγελματικό όσο και στον προσωπικό τομέα. Θα συνεχίζουμε όμως να γράφουμε αλήθειες γιατί αυτά που έρχονται θα είναι τόσο ισοπεδωτικά για τον καθένα από εμάς που τελικά θα μας βοηθήσουν να επιστρέψουμε στο θεμέλιο του κόσμου, που είναι ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός.

 Το βιβλίο είναι σε μορφή ηλεκτρονικού βιβλίου και διατίθεται στο payhip (οι περισσότεροι γνωρίζετε την πλατφόρμα) στο:

 https://payhip.com/b/mN2Px

Όπως θα διαπιστώσετε από την περίληψη, το βιβλίο αντανακλά ένα μέρος από την πραγματικότητα που ζούμε σήμερα. Έγινε μια προσπάθεια να συνδέσουμε τον βίο του μεγάλου Αγίου που αντιστάθηκε με σθένος στις επιταγές της αντίχριστης κρατικής εξουσίας με το σήμερα. Ξαναβιώνουμε εκείνες τις μέρες του αντίχριστου καθεστώτος, μόνο που σήμερα ο διωγμός είναι πιο ύπουλος και καλυμμένος. Αναφερόμαστε στο εμβολιαστικό χάραγμα και σε όλα αυτά που η Νέα Τάξη Πραγμάτων θέλει να επιβάλει, αλλοιώνοντας την εικόνα του ανθρώπου όπως τον έπλασε ο Θεός και δημιουργώντας τον μετάνθρωπο όπως δήλωσε ευθαρσώς κι ο Νόα Χαράρι.

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ

«Μια αρχή της μηχανικής μάς λέει πως ένας μόνο άνθρωπος μπορεί, μ’ ένα αρκετά μακρύ μοχλό, να κινήσει ολόκληρο τον κόσμο. Ο Αλεξάντρ Σολζενίτσυν αποτελεί μια ζωντανή απόδειξη της αρχής αυτής.

Η πένα του χρησιμεύει ως μοχλός, ένας μοχλός που γίνεται ακόμη πιο ισχυρός χάρη στην ευφυία του συγγραφέα, το ταλέντο του, το κουράγιο του και την αδάμαστη ακεραιότητά του.
Προσπαθεί να κινήσει έναν κόσμο που περισσότερο από ποτέ άλλοτε είναι παραδομένος στην τρέλα και στη δειλία. Ένα κόσμο που χαιρετά τον τρόμο, το έγκλημα και την καταπίεση […]».
(L. Kirkland)

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Μέσα από αυτό το βιβλίο θα προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε την πορεία της εκκλησίας που ήταν πάντα η ίδια. Μαρτύρια, διώξεις και κακοπάθεια. Θα διαπιστώσουμε ότι σε όλη αυτή την διαδρομή της μια κοινή συνιστώσα. Την αίρεση και την δίωξη των αληθινών μαθητών του Χριστού.

«καὶ ἐδόθη αὐτῷ πνεῦμα δοῦναι τῇ εἰκόνι τοῦ θηρίου, ἵνα καὶ λαλήσῃ ἡ εἰκὼν τοῦ θηρίου καὶ ποιήσῃ, ὅσοι ἐὰν μὴ προσκυνήσωσι τῇ εἰκόνι τοῦ θηρίου, ἵνα ἀποκτανθῶσι»

«καὶ ποιεῖ πάντας, τοὺς μικροὺς καὶ τοὺς μεγάλους, καὶ τοὺς πλουσίους καὶ τοὺς πτωχούς, καὶ τοὺς ἐλευθέρους καὶ τοὺς δούλους, ἵνα δώσωσιν αὐτοῖς χάραγμα ἐπὶ τῆς χειρὸς αὐτῶν τῆς δεξιᾶς ἢ ἐπὶ τῶν μετώπων αὐτῶν»
«καὶ ἵνα μή τις δύνηται ἀγοράσαι ἢ πωλῆσαι εἰ μὴ ὁ ἔχων τὸ χάραγμα, τὸ ὄνομα τοῦ θηρίου ἢ τὸν ἀριθμὸν τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ».

Γραπτή ζωγραφική / Παπασταθόπουλος Γεώργιος

              

 

                              Άσε το νυχτικό σου να σου πέσει 

                              και το γυμνό κορμί σου να χαρεί 

                              με τα φιλιά τ’ αέρα, κι αντικρύ 

                              με τη δαχτυλιδένια σου τη μέση 

 

                              στάσου σε μένα όπως σού αρέσει, 

                              μούσα της ποίησής μου γλαφυρή! 

                              Κι άσε τον ποιητή να εξιστορεί 

                              το ακριβό της γδύμνιας σου πεσκέσι! 

 

                              Τα πλούσια μαλλιά σου ρίχτα πίσω 

                              και φέρε τα μισά μετά μπροστά 

                              τη γδύμνια σου για να τη συλλαβίσω 

 

                              στο λίγο φως από το σπαρματσέτο 

                              κι έτσι χωρίς να θίξεις τα χρηστά 

                              τα ήθη, εγώ θα γράψω το σονέτο! 

Τίτος Πατρίκιος : 2 ποιήματα

 ΠΟΛΙΟΡΚΗΜΕΝΟΣ ΧΡΟΝΟΣ

Νομίζαμε πως γνωριζόμαστε καλά.

Μα όταν τα κουρασμένα ρούχα μας αρχίσανε να πέφτουν

χωρίς προσχήματα ούτε ανταλλάξιμη παραφορά

και μείναν τα κορμιά μας απροσποίητα

φάνηκε καθαρά πόσο μακρύς ήταν ο δρόμος

πόσο ήταν ο χρόνος μας πολιορκημένος, και μεις

δυο άνθρωποι συνηθισμένοι, περίπου απροσπέλαστοι.

ΥΠΟΓΕΙΟ ΤΡΑΙΝΟ

Κι έπειτα τα χρόνια θα περάσουν

όγκοι βουνών και πέτρες θα παρεμβληθούν

θα ξεχαστούνε όλα

όπως ξεχνιέται το καθημερινό φαΐ

που μας κρατάει ορθούς.

Όλα, έξω από κείνη τη στιγμή

που μέσα στο συνωστισμό του υπόγειου τρένου

κρατήθηκες στο μπράτσο μου.

Η ΑΛΛΗ ΠΟΛΗ

Την άλλη μέρα του ονείρου

βγήκε ένας ήλιος τόσο μαύρος

που κι οι τυφλοί

βλέπαν διπλό σκοτάδι.

Τίτος Πατρίκιος Έλληνας ποιητής Συλλογή: Θάλασσα Επαγγελίας εκδ. Θέμελιο 1977. Τ

Η ΔΙΚΙΑ ΜΑΣ ΚΥΠΡΟΣ / Οικονομίδης Λεωνίδας

Οι πορτολάνοι*

ποτέ δεν κατέγραψαν

τις ομορφιές σου‧

αρκέστηκαν

στους σκόπελους

που σε περιέβαλλαν

Όμως εμείς

τις συντεταγμένες

τ’ άπειρου κάλλους σου

γραμμές απέριττες

οριοθετήσαμε

σ’ ανθισμένους λειμώνες

* Ναυτικοί χάρτες

Λεωνίδας Οικονομίδης, Ιούνης 2022

(Φωτεινές Αναλαμπές)

Προσκλητήριο απόντων / Κώστας Βασιλάκος

Αυτές οι σκιές

που σέρνονται αθόρυβα στις νύχτες μου

δεν με τρομάζουν.

Ακροβολίζονται σε ξεθωριασμένες φωτογραφίες ,

σκονισμένα ημερολόγια , κιτρινισμένες σελίδες .

Τις καλώ μία- μία με ονόματα

που φτερουγάνε στη γραμμή αναφοράς .

Ο ύπνος μου , ένα προσκλητήριο απόντων.

«Λόγια δραπέτες»

Κώστας Βασιλάκος / Άνεμος Εκδοτική

Δρόμοι / Μαστοροδήμου Χρύσα

Μια σταγόνα

 αίμα

 στο ρούχο του νέου αιώνα.

Λόγια, ανακοινώσεις

πολιτικών

κενές δηλώσεις.

Ήθη αλλάζουν

μα οι λαοί

πάντα αναστενάζουν.

Νέες συνήθειες,

η επιστήμη

δρόμους άλλους  βρίσκει.

Δρόμους πολλούς

πλην αυτού

που ξεκλειδώνει τις καρδιές.

 Ειρήνη

 

Ειρήνη, 

περισσότερο από ποτέ 

μένεις τώρα βουβή 

στην τραγικότητα του κόσμου.

Ειρήνη, 

το πνεύμα σου μένει ζωντανό 

το σώμα σου: 

στην Παλαιστίνη σκοτώνεται 

στην Αμερική ανατινάζεται 

στο σταθμό του Παρισιού ψυχορραγεί.

Ειρήνη, 

να ερχόσουνα για πάντα στις ζωές μας 

τούτο τον ακήρυχτο πόλεμο 

να σταματούσες  

τα λευκά περιστέρια 

να σκορπούσες 

και να απάλυνες όλες τις πληγές.

Όμως μπερδεύτηκες κι εσύ 

σε τούτη τη ροή του χρόνου

τούτος ο πόλεμος 

δεν έχει εποχή

δεν έχει χρώμα και θρησκεία 

μυρίζει παραισθητικά 

θάνατο δίχως σημασία.

Ειρήνη, 

λέξη βουβή, 

εδώ και χρόνια μένεις 

ο άνθρωπος, τα όπλα του 

επάνω σου τα στρέφει.

Να βγάλεις τώρα μια κραυγή 

βουβή μη μένεις άλλο! 

τα λόγια σου να ακουστούν 

κάνε Θεέ των ταπεινών:

 ο άνθρωπος

- τον άνθρωπο -

να μην τον καταστρέφει.

(Τιμητική διάκριση 

από "Αμφικτιονία Ελληνισμού" 2007)

Διερμηνείς / Μαστροδήμου Χρύσα

Απλοί διερμηνείς,
στα παραθύρια της ζωής
μέσα από ραγισμένα τζάμια
ατενίζουμε τους δρόμους
της φεγγαρένιας μοναξιάς μας.

Πληθαίνουν οι βοές
πληθαίνουν
και εμείς μες τις σιωπές,
μαργαριτάρια να γυρεύουμε
κρυμμένα μυστικά.

Απλοί διερμηνείς
ερμηνεύουμε το δήθεν,
το πρέπει, το γιατί,
τα θέλω, που πεισματικά
ανερμήνευτα μένουν.

Τριγύρω πλήθος,
νεφέλη που καλύπτει
απρόσωπα προσωπεία,
αναλωνόμαστε τώρα καιρό
στην επιστημονική τους ερμηνεία.

Απλοί διερμηνείς,
στα παραθύρια της ύπαρξής μας
πού, ποιος ξέρει
πόσο φάλτσα
μεταφράζουμε της ζωής το τραγούδι.

(Α’ βραβείο Πανελλήνιας

Ένωσης Λογοτεχνών 2008)