Τίτος Πατρίκιος : 2 ποιήματα

 ΠΟΛΙΟΡΚΗΜΕΝΟΣ ΧΡΟΝΟΣ

Νομίζαμε πως γνωριζόμαστε καλά.

Μα όταν τα κουρασμένα ρούχα μας αρχίσανε να πέφτουν

χωρίς προσχήματα ούτε ανταλλάξιμη παραφορά

και μείναν τα κορμιά μας απροσποίητα

φάνηκε καθαρά πόσο μακρύς ήταν ο δρόμος

πόσο ήταν ο χρόνος μας πολιορκημένος, και μεις

δυο άνθρωποι συνηθισμένοι, περίπου απροσπέλαστοι.

ΥΠΟΓΕΙΟ ΤΡΑΙΝΟ

Κι έπειτα τα χρόνια θα περάσουν

όγκοι βουνών και πέτρες θα παρεμβληθούν

θα ξεχαστούνε όλα

όπως ξεχνιέται το καθημερινό φαΐ

που μας κρατάει ορθούς.

Όλα, έξω από κείνη τη στιγμή

που μέσα στο συνωστισμό του υπόγειου τρένου

κρατήθηκες στο μπράτσο μου.

Η ΑΛΛΗ ΠΟΛΗ

Την άλλη μέρα του ονείρου

βγήκε ένας ήλιος τόσο μαύρος

που κι οι τυφλοί

βλέπαν διπλό σκοτάδι.

Τίτος Πατρίκιος Έλληνας ποιητής Συλλογή: Θάλασσα Επαγγελίας εκδ. Θέμελιο 1977. Τ