Δρόμοι / Μαστοροδήμου Χρύσα

Μια σταγόνα

 αίμα

 στο ρούχο του νέου αιώνα.

Λόγια, ανακοινώσεις

πολιτικών

κενές δηλώσεις.

Ήθη αλλάζουν

μα οι λαοί

πάντα αναστενάζουν.

Νέες συνήθειες,

η επιστήμη

δρόμους άλλους  βρίσκει.

Δρόμους πολλούς

πλην αυτού

που ξεκλειδώνει τις καρδιές.

 Ειρήνη

 

Ειρήνη, 

περισσότερο από ποτέ 

μένεις τώρα βουβή 

στην τραγικότητα του κόσμου.

Ειρήνη, 

το πνεύμα σου μένει ζωντανό 

το σώμα σου: 

στην Παλαιστίνη σκοτώνεται 

στην Αμερική ανατινάζεται 

στο σταθμό του Παρισιού ψυχορραγεί.

Ειρήνη, 

να ερχόσουνα για πάντα στις ζωές μας 

τούτο τον ακήρυχτο πόλεμο 

να σταματούσες  

τα λευκά περιστέρια 

να σκορπούσες 

και να απάλυνες όλες τις πληγές.

Όμως μπερδεύτηκες κι εσύ 

σε τούτη τη ροή του χρόνου

τούτος ο πόλεμος 

δεν έχει εποχή

δεν έχει χρώμα και θρησκεία 

μυρίζει παραισθητικά 

θάνατο δίχως σημασία.

Ειρήνη, 

λέξη βουβή, 

εδώ και χρόνια μένεις 

ο άνθρωπος, τα όπλα του 

επάνω σου τα στρέφει.

Να βγάλεις τώρα μια κραυγή 

βουβή μη μένεις άλλο! 

τα λόγια σου να ακουστούν 

κάνε Θεέ των ταπεινών:

 ο άνθρωπος

- τον άνθρωπο -

να μην τον καταστρέφει.

(Τιμητική διάκριση 

από "Αμφικτιονία Ελληνισμού" 2007)