Παλιάτσοι του Εγώ / Παπαδάκης Νίκος

 

σιωπηλοί, όσοι μας κουβάλησαν ως εδώ

λέξη δεν είπαν ούτε μία

ούτε για τα χρωστούμενα, μήτε για τα υπεσχημένα

 

κι εμείς?

φωνακλάδες, ηχηροί και οχληροί

θαρρείς κι ο κόσμος μας χρωστάει

 

γεμίσαμε το νου μας θεωρίες

περισπούδαστα τίποτα

κάθε μας αμαρτία, να ντύσουμε ευθύνη

 

όλο το πέλαγος το Λιβυκό

δεν αρκεί

το ανεπαίσθητο να επιβαρύνει

τη σκιά τη δυσοίωνη της οίησης

να ξεπλύνει βίαια από το άπλετο σκοτάδι

 

εφεύραμε την ατέλεια

για να μπορούμε, δίχως ενοχή

να δείχνουμε τους άλλους

κι εκείνους ειδικά

που, πρόθυμοι βαστάζοι των ονείρων,

μας έφεραν εδώ

 

και τώρα σιωπή

επιτέλους σιωπή, παλιάτσοι του εγώ

οι μοίρες μας ακούνε