τον πακτωλό ποτέ του δε μετράει,
απ’ το πρωί μονάχα ένα τηράει
κάθε φτωχού τον πόνο πως να γιάνει!
Στις φτωχογειτονιές βγαίνει σεργιάνι
ντυμένος σαν φτωχός απ’ το σεράι,
σκιά μες στις σκιές που ξεγλιστράει
και τρέχει την ανέχεια να γλυκάνει!
Μοιάζει σαν περιστέρι που πετά,
πλάι στην κάθε ανάγκη περπατά
και γαλαντόμος δίνει ολωνών
κι ενώ δεν καίει πουθενά λιβάνι
ο ουρανός θυμίαμα λαμβάνει
κι ο Γιάννης βασιλεία ουρανών!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου