ΘΑ ΘΕΛΑ ΝΑ ΜΟΥΝ / Λυμπέρτης Παναγιώτης

 

Θα θελα να μουν η βροχή που πέφτει μανιασμένη, μέσα σε κάθε στάλα της να βρίσκομαι παντού, θα θελα να μουν μια  πηγή να πιουν οι διψασμένοι θα θελα να μουν θάλασσα βαθιά παντοτινή

Θα θελα να μουν ο ουρανός απέραντος γαλάζιος, θα θελα να μουν σύννεφο άδειο από αστραπές. Θα θελα να μουν άσβεστος ήλιος που ανατέλλει, θα θελα να μουν άστρο που ζει στο λυκαυγές

Θα θελα να μουν μάνα γη που όλα τα υπομένει, θα θελα να μουν δάσος που ανθίζει στη φωτιά. Θα θελα να μουν χιόνι που όλους τους ζεσταίνει, θα θελα να μουν έρημος γεμάτη από παιδιά

Θα θελα να μουν μοναξιά που αντέχει τους ανθρώπους, θα θελα να μουν θάνατος μα δίχως το κεντρί, θα θελα να μουν ο θεός και να μουν ξεπεσμένος θα θελα να μουν άνθρωπος που όλα τα μπορεί

Θα θελα να μουν μια πληγή που μέλι αναβλύζει,  θα θελα να μουν πόνος που ξέρει να γελά θα θελα να μουν στη αρχή κι ας βρίσκομαι στην τέλος,  θα θελα να μουν η ζωή που όλα τα νικά

Θα θελα να μουν κόλαση γεμάτη από αγγέλους, θα θελα να μουν διάβολος που  αντέχει να αγαπά, θα θελα να μουνάγιος που ξέρει να αμαρτάνει, να μουν ο Ιούδας δίχως τη θηλιά.