Πρέπει φροντίδα. Πρέπει παιδιά. Πρέπει σπίτι. Πρέπει δουλειά. Πρέπει πλύσιμο, ξεσκόνισμα και σίδερο. Πρέπει γονείς. Πρέπει νοσοκόμα, μαγείρισσα, κουβαλήτρια, τροφός. Πρέπει γάμοι, βαφτίσεις, κηδείες, μνημόσυνα. Πρέπει δυνατή. Πρέπει αντοχή. Πρέπει να τρέξει, να προλάβει, να προβλέψει, να στηρίξει, να υπομένει, ν’ αναλάβει κι’ αυτό κι’ εκείνο κι’ ετούτο και τ' άλλο.
Μέρα τη μέρα πότιζε αδιάλειπτα των πρέπει τα θεριά. Χρόνο το χρόνο ανεμόδαρτη κι απότιστη ξεραίνονταν η δίχως ζωή, ζωή της.
Τώρα κανείς. Άδεια ζωή στραγγισμένη. Στη σκοτεινή αφέθηκε τη θάλασσα του τίποτα, π’ αθόρυβα και ύπουλα την έπνιξε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου