Έναν ύμνο θα σηκώσω
στο νερό και στον ήλιο
στο τραγούδι και στο χάραμα
στα πουλιά, στους εργάτες
στην λιγνούλα ειρήνη
στον μόχθο τού ανθρώπου
στο σφυρί και στο σίδερο
στον Απρίλη και στον Έρωτα
στο γιασεμί και στον Αύγουστο..
Σε Σένα Θάλασσά μου,
με ό,τι απόμεινε απ’ τη φλέβα μου
και την αφή μου
και τη σάρκα μου,
μοναχός
μές στον κόσμο τόν άσωτο!…
Δόξα εν υψίστοις θεώ
ΑπάντησηΔιαγραφήΓίναν τραγούδι της φύσης τα στοιχειά
Καλό κορίτσι η Ρηνούλα
Μα μπουτού από μικρή
Ασκαστη φαίνεται μες στα αερατα φουστάνια της
Κάνει φασινα μες στην δροσιά
Και μόλις μουσκευει λίγο το φουστάνι
Κάνει βουτιά στην θάλασσα
Αχ... Ειρήνη..
Χοντρή είσαι
Κική Ματέρη