Αύριο θάρθει ο θάνατος τις πίκρες μου να πάρει
που τη χαρά σκοτώνανε καιρό
δεν θα με ξαναβρεί ποτέ ξάγρυπνη το φεγγάρι
πρωί να καρτερώ
Μες του καημού την αγκαλιά κυλήσανε τα χρόνια
στη μαύρη φυλακή
της μοναξιάς που δίκασε τη ζήση μου αιώνια
να καίγεται εκεί
Μα αύριο θάρθει ο θάνατος τη λύτρωση να φέρει
στην έρημη καρδιά
κι αν πεθαμένη θα πονώ,ποιός τάχατε να ξέρει
πού νάναι πιό καλά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου