Αντώνης Θ. Παπαδόπουλος – Ρεμβασμός

 Σ’ είδα και πάλι μοναχό σιμά στ’ ακροθαλάσσι,

στο γλαυκό πέλαγος μακριά το βλέμμα να στυλώνεις,
σε ώρα γλυκειά του δειλινού, που γαληνεύει η πλάση
του ρεμβασμού σου τα πανιά αργά να ξεδιπλώνεις.

Κι ως τις σκιές των καραβιών θωρούσες να περνάνε
και τον καπνό τους ξάκρινες, που πίσω τους αφήνουν,
τα πιο γλυκά σου θάρρεψες ονείρατα πως θάναι
που στη θολή γραμμή του νου βυθίζονται και σβήνουν.