Πουλιά άλαλα / Γρηγορία Πελεκούδα

Χωρίς φτερά χωρίς πέταγμα

έληξε το ταξίδι

έληξε και η περιπέτεια

χωρίς να γνωρίζουμε

για που πηγαίναμε

από που επιστρέψαμε

μέσα στη νέα σκλαβιά

για ένα μεγάλο σκοπό

που δεν τον θέσαμε

εμείς στον εαυτόν μας.

Κι ανύποπτοι πορευόμαστε

ανάμεσα σ΄αυτούς που φεύγουν

ανάμεσα σ΄αυτούς που μένουν

κι απάνω μας να βρέχει ερήμωση,

τρέξτε να κρυφτείτε

στο πουθενά,

μουγκρίζει η θάλασσα.

Κι είχε μια βουή το διάβα της

και τα μάτια θόλωνε η σκοτεινιά

και τα κύματα της μας παράσερναν,

κι αφήσαμε την ψυχή μας να ταξιδέψει

χωρίς τα φτερά της ρωμιοσύνης μας

ανάμεσα στα όρια,

όπου συγχέονται τα όνειρα

με την πραγματικότητα.

Βουβοί και άλαλοι...

Γρηγορία Πελεκούδα