Κι ὅμως, ἀκόμη περιμένω
ὅ,τι χωρὶς πεποίθηση μοῦ δόθηκε
(ἐννοῶ, γιατὶ πολὺ μ’ ἀγάπησε ἡ τύχη)
καὶ τώρα – νὰ μὲ σώσει!
Ἄτυχες συνευρέσεις
στὴ συναγωγὴ τοῦ φόβου μου.
Ἐγκλωβισμένες σιωπές,
ποὺ μίλησαν ἀπρόσμενα
σὲ λάθος χρόνο.
Ματαιωμένες πράξεις
δίχως ἔρεισμα καὶ ἕρμα.
Ἁφὲς σὲ σώματα ἀφόρετα
ποὺ ἐνστερνίστηκα.
Ἐπανδρωμένα βλέμματα
καὶ βλέψεις βλοσυρές
ὥς τὸ ἀντίο.
Πρὸ πάντων γεύση καὶ ροή
ἀπὸ καρπό ἀνύποπτο
ποὺ δὲ μοῦ δόθηκε –
ἄ, μῆλο, μῆλο κόκκινο
κι ἀχλάδι μου μελένιο
φτάνει!
Ἔλα, λοιπόν, ἄδοξο τέλος
τώρα νὰ μὲ σώσεις!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου