Εξομολόγηση , μετάνοια, κάθαρση... / Σαλίβερος Νικόλας

Κι’ εμένα, κάποτε σε τάφο πάγιο,

και τρίχρονο θα εμφυτεύσουν

Παππάς και ψάλτης σε ήχο πλάγιο

« Ζωήν αιώνιον» θα προφητευόσουν.

//

Ο νεκρός «δεδικαίοται» ανυπερθέτως,

δεδομένου αμαρτίες πληρώνονται καθέτως.

Ουδείς απ’τον νεκρό , κίνδυνον διατρέχει,

αντίθετα χαρά, αν κληρονομιά κατέχει.

//

Και  με τον «τελευταίον ασπασμόν»

του εκλιπόντος.. «τελώντας εις σκασμόν»,

μιαν αλήθεια θα αρθρώσουν,

δίχως αιτίαν ν’ αποδώσουν,

και με «ίσον» των ψαλτών την μπάντα,

«μετά τον θάνατον….εξηφάνισται τα πάντα.»

//

Οι αγαπώντες  με, λίγο-πολύ θα κλάψουν

Παππάς με τέσσερις θα με πάνε, και δυο θα με θάψουν.

Θαρρώ πως διάλεξαν, το άτμητο και φυσικό «εφτά»;,

μάλλον για να χρεώνουν τη κηδεία τριπλάσια λεφτά.

//

Νεκρόδειπνον ακολουθεί φτηνό είτε σπουδαίον

κατάλοιπο που.. λέγεται κι’ αρχαίον.

Οι Ζώντες, «εις μνήνην» θα φάνε και θα πιούνε,,,

κι’ ανομολόγητα στα σώψυχα θα πούνε:

«Δεν είμ’εγω, ο νεκρός.. ευτυχώς……

κι’αλί, σαν έρθει η σειρά μου..δυστυχώς»

Η υποκρισία σε όλο της το μεγαλείον,

άρρητο των άπληστων αποτελεί  στοιχείον.

//

Κύριε, ελέησον μας εν ζωή,

γιατί στον Αδη δεν υφίσταται «πνοή».

Δεν υφίσταται ελπίδα μήτε κανένας φόβος,

αφού, μήτε πόνος, μήτ’ επιστροφής τις κόμβος.

//

Απάλειψον ταις αμαρτίαις εμού κι’ άλλων μιαρών

ακρίτως τελεσάντων εξ αισθημάτων  μισερών.

Σώσον και ελέησον, άτυχων ζώντων το κακόν,

αφού οι πεθαμένοι στερούνται αναγκών

//

Κύριε, δώσε στους ζώντες καρτερία,

κι’απάλλαξε τους απ’ανθρώπινα «θηρία».

Δώστους πυγμή στο νού, να σπάζουνε αγγεία,

Στους αρρώστους, δώσε υγεία.

Στους ενόχους , ανάνηψης τιμωρία

και στους αθώους σκλάβους ελευθερία .

Ενθύμου. Ω θνητέ, η ζωή χρόνου είν’ πεπερασμένου

κι’ αθάνατος ο θάνατος , κάθε οντογενημένου.

Πεπερασμένο και του έρωτος το «άβλητον βέλος»

και άδειο το σκέλεθρο του ‘άπληστου, στο τέλος.

«Ημέν»