ΠΡΟΣΔΟΚΙΑ / Φλωτσίου Έφη

Πολύχρωμες ομπρέλες περπατούν προς τη λιακάδα.
Ο ερωτας δαγκώνει λαίμαργα τις μεθυσμένες ρόγες του φθινόπωρου.
Τα κυπαρίσσια δείχνουν ακόμα τον ουρανό.
Ρόδια ξεχύνονται στους ραγισμένους δρόμους,
να συναντήσουν ευχές.
Μεθυσμένες χιονονιφάδες πάνω απ' τους ωκεανούς,
θυσιάζονται στο μεγαλείο της στιγμής.
Το πανηγύρι νοσταλγεί βιολιά και τσιγγάνικες φούστες.
Ο τζίτζικας επιμένει να τραγουδά για το νόημα.
Το κομπρεσέρ βαρέθηκε την επιμονή του εργάτη.
Το πεύκο βουβό γνέφει με τη σκιά του.
Τα αστέρια γελάνε όταν μαντεύουν ευχές.
Το παιδί λαχταράει να του μοιάζαμε ακόμα.