ΣΤΗ ΛΙΜΝΗ ... / Ζωχιού Λυγερή

(Στο άδειο βλέμμα της συνήθειας )

ΣΤΗ ΛΙΜΝΗ ...

'Σ' εγκλωβισμένα νερά ταξιδεύεις

κι αναρωτιέσαι γιατί δεν είναι θάλασσα'

                                                              Λ.Ζ.

(Στο άδειο βλέμμα της συνήθειας )

Πώς να ζητήσεις απ' το φίδι να γενεί αετός;

και ν' αποχωριστεί το χώμα του;

Πώς να ζητήσεις απ' το βαθύ σκοτάδι να δώσει χώρο

σε μια αχτίδα φως;

Κι από το βολεμένο νου να δώσει τόπο

σε μια σπιθαμή ελευθερία;

Ίδια περπατησιά και μαθημένοι δρόμοι στο κατόπι

Πώς να πατήσεις νέα μονοπάτια

και καινούργιους δρόμους;

Σκουριά και φαγωμένα τα γρανάζια της μηχανής

Και γερασμένοι οι επιβάτες

Oι καημένοι ...

Aνυποψίαστοι και υποψιασμένοι

Αναμενόμενο και θλιβερό το έργο σ' επανάληψη ...

Χίλια μίλια μακριά η θάλασσα

Γύρω μονάχα λίμνη

Κι ούτε ένα βότσαλο  να την ξυπνήσει

Λ.Ζ.