Απασφαλισμένο ποίημα. ΄/ Σπανός Βασίλης

Και τώρα που το ροζ όραμα τσακίστηκε
στα σκαλοπάτια των στυγνών εξτρεμιστών του νόμου
τι θα πράξουμε άραγε;
Τα αποκρουστικά απομεινάρια ανθρώπων
θα συνεχίζουν να παράγουν
μεταξωτά ρετάλια κοινοποιήσεων,
ατσάλινων μέτρων εξόντωσης των ιθαγενών
που μπόρεσαν και στρίμωξαν τη ζωή τους
στις γωνίες μιας αποσβολωμένης ανάγκης.
Οι σφραγίδες των εκτελεστών
δεν σφραγίζουν μόνο κατασχετήρια,
κι'οι πένες τους,
δεν κατασκευάζουν μόνο νόμους,
αλλά πληγώνουν
και τον χάρτη της ρημαγμένης γραφής
των ποιητών.
Εκεί που οι σιωπές περιφέρονται
μετρώντας ξόανα ησυχίας
εμπρός σ'ένα απασφαλισμένο ποίημα.
Αυτόνομα δάχτυλα τρέμοντας πυροδότησαν
τον διανοούμενο καταστροφέα του,
που κατά βάθος ήθελε να πεθάνει,
κόβοντας τα ευνουχισμένα πέη
μιας εγκεφαλικής μαλάκυνσης
με πόρτες κλειστές,τυφλά ρόπαλα
και χημικούς ηδονοβλεψίες,
συντρίβοντας,
το αργόσυρτο μέτρημα
της αδιαφορίας και της παραπλάνησης
σάρκινων άψυχων ανδραπόδων,
υποταγμένων
σε μια ανίατη καπιταλομαρξιστική λογοκρατία.
Ποδοπατημένα τα δάκρυα,
μέσα σε αίθουσες
κολάρων απονευρωμένης δικαιοσύνης,
ράκη βεβήλωσης,
διασκορπίστηκαν από έναν κλητήρα
μηχανικό αγραβάτωτης ασυλίας
μπροστά στα μάτια μας.
Μια σελίδα ακόμη δεν μπορούμε ν'ανοίξουμε,
με το πλάνο να μεταφέρεται στα πεζοδρόμια,
εκεί,
που ένα αυθεντικό κορίτσι,
με μια πλεξούδα παντιέρα,
τολμά να κοιτάξει τον άνθρωπο στα μάτια,
για να δει κρυμμένες ιστορίες
και μικρές εκρήξεις,
από ένα απασφαλισμένο ποίημα
ερωτευμένο με τα παλλόμενα μεγάφωνα
και τις βιβλιοθήκες των δρόμων.

 Βασίλης Σπανός.