ΣΤΗ ΣΠΑΡΤΗ / Εχετλαίος Γιώργος

Ήταν βέβαια προετοιμασμένοι απο χρόνια,
όχι για την περίπτωση καθεαυτή,
μα να το γνώριζαν, η ελευθερία τους 
πάντα θα έλκυε δεσμώτες.
Δωρο πανάκριβης ευθύνης και κατάρα η ελευθερία,
για όσους πίσω απο τα τείχη δεν την έκρυψαν.

Κι ο βασιλιάς ν’ απογυμνώνεται στον θρόνο,
να αψιμαχεί με την ψυχή του, τον δίκαιο λογισμό ν’ αναζητά
και τη βασίλισσα στα μάτια να κοιτά.

Όσα και αν λένε οι έφοροι και ο σοφός ιεροφάντης,
όσο βραδύνει η σελήνη τον κύκλο της να κλείσει,
δεν το αντέχει σκλάβος στον θρόνου του να μένει.

Αλίμονο! Είχε τους λόγους του ο βασιλιάς,
ενας χρησμός τον προσκαλούσε
και η τιμή που οι νόμοι δεν εξαγοράζουν.
Είχε τον λόγο του ο βασιλιάς και τον τιμούσε.