αγρια φοινικόδεντρα / Ψαράκης Κώστας

(στον William Cuthbert Falkner)

Κοιμόμαστε τ Ανοιξιάτικα μεσημέρια
κι έρχονται οι νεκροί μας στα όνειρά μας
και μας χαμογελούν
το συγκαταβατικό χαμόγελο των νεκρών
σαν να μας λένε υπομονή.

Φυσούν Νότιοι άνεμοι Αφρικάνικοι .
Tα παράταιρα φοινικόδεντρα στα επαρχιακά βενζινάδικα
τους χαιρετούν με μεγάλες χειρονομίες

Τωρα που μας έφυγε αυτή η επιτακτική ανάγκη
να γίνομε κάτι , να κάνομε κάτι
κοιτάζομε ήρεμα τα άγρια φοινικόδεντρα
που φύτεψαν παράταιρα στα επαρχιακά βενζινάδικα

Και πίσω τους τα βουνά με τις τρομακτικές μνήμες
που στέκουν εκεί σαν τα χρόνια
να μας χωρίζουν από τη θάλασσα

Μα πιό πολύ κοιτάζομε
τα χόρτα στις άκρες των επαρχιακών δρόμων
που τ άρπαξε το καλοκαίρι να τα χρυσίζει
και ξανά τα άγρια φοινικόδεντρα
παράταιρα και καρτερικά στα επαρχιακά βενζινάδικα