ΑΤΕΝΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ / Παρασκευάκος Πάνος

Γυρνάμε τη πλάτη στη δύση
να μη δει το παιδί και δακρύσει
να μη δει του ήλιου το γέρμα
που το όνειρο μοιάζει με ψέμα.

Είχε μάθει τον ήλιο ψηλά
μη τον δει το παιδί χαμηλά
ένας ήλιος χωρίς μια αχτίδα
μοιάζει όνειρο χωρίς την ελπίδα.

Αγκαλιά το παιδί θα κρατήσω
και τη πλάτη μαζί θα γυρίσω
απ’ την άλλη μεριά θα του δείξω
και τη δύση του ήλιου θα κρύψω

Με τη πλάτη στη δύση στραμμένη
το παιδί την ελπίδα προσμένει
με ματιά στου γαλάζιου το βάθος
στον ορίζοντα ψάχνει με πάθος.