ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΧΩΡΙΣ ΤΕΡΜΑ / Γιάννης Τάτσης

Πρώτη του Σεπτέμβρη.
Οι μηχανές μουγκρίζουν στην αφετηρία.
Η σημαία της τρελής κούρσας
του μαθητικού ανταγωνισμού πέφτει.
Οι αμούστακοι οδηγοί αμέτοχοι,
είναι έξω από αυτό το παιχνίδι,
ταξιδεύουν με τα φτερωτά τους όνειρα
στο δικό τους παιδικό κόσμο,
συνοδεία των κελαηδισμών των πουλιών
και των μεθυστικών αρωμάτων
των πολύχρωμων λουλουδιών,
που στα ανεμιζόμενα πέταλά τους
τραμπαλίζουν πολύχρωμες πεταλούδες.
Οι κριτές των αγώνων,
δάσκαλοι και συνεργάτες τους,
νιώθουν το βλέμμα των αθώων,
σπινθηροβόλων ματιών τους,
προσπαθούν ν’ αποτινάξουν τη δροσιά,
που βαραίνει τα τρυφερά κλαδιά τους
και να τους μοιράσουν απλόχερα
το βαλιτσάκι των πρώτων βοηθειών,
με ελευθερία και γνώσεις για τη ζωή,
στάσεις και αξίες, χαρά και παιχνίδι,
ζυγίζοντας το ατομικό άνοιγμα
των εύπλαστων φτερουγισμάτων τους,
μακριά απ’ το πιεστήριο αφυδάτωσης
της παιδικής ζωής,
που πετώντας στην άβυσσο του χρόνου
όσο και να την ψάχνεις,
είναι σαν τον ψύλλο στα άχυρα.

Από την ποιητική συλλογή "Πριν το ηλιοβασίλεμα"