Πλημμύρισε η ψυχή μου.
Το όνειρο ξεχείλισε.
Δεν συζητά.
Ορμά να σπάσει.
Τον άδικο ύπνο.
Ζει κι ανασαίνει.
Μες στο σκοτάδι. Δίχως χρώματα. Κι έτσι με μιας.
Έξω απ' τα μάτια βγαίνει.
Για να ζήσει.
Επαναστάτησε κι αυτό.
Μ' άφησε μόνο με τον ύπνο.
Στέκεται απέναντι.
Και λέει : "σειρά σου".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου