Πάλι
αντιμέτωποι
Εσύ κι εγώ
χάρισέ μου
μια νύχτα μόνο
να σε αυλακώσω
κι' ύστερα
ήσυχος
να κουρνιάσω
στην νημεμία των χρωμάτων.
Μην ανησυχείς
της Σειρήνας το κάλεσμα
δεν θα μ' αγγίξει
το κερί στ' αυτιά
ακοίμητος φρουρός.
'Ονειρα ερωτοθρεμένα
δεν τ' άφησες
στιγμή να ξαποστάσουνε
στο γήινο κορμί σου
που τώρα ξεδιπλώνεται
ανέμελο
πάνω στων χρωμάτων την πανδαισία
κι' οι στίχοι
- τι άλλο να
κάνουν -
σταγόνες
βροχής
την ψυχή εξαγνίζουν..
ΞΑΠΛΩΜΕΝΟ ΓΥΜΝΟ
Μεσ' απ' των
ματιών σου
τις μισάνοιχτες κουρτίνες
πράσινες ανταύγειες
ξεφεύγουν
ηδονή πυρπολημένη.
Ενα χαμόγελο
αδιόρατο
το πολυφίλητο στόμα
κοσμεί
και των χειλιών το άλικο
πρόσκληση
για ταξίδι
στου έρωτα τ' αβέβαια νερά.
Απόθεσες σε
ολοκέντητο σεντόνι
το κορμί σου
κάθιδρο
- αγώνας δίχως
τελειωμό -
ουρά τ'
αξεδίψαστα θέλω
κι εσύ τώρα
ειρωνικά χαμογελάς
πως γειτόνεψε
το ορατό
με το αόρατο
το ημίφως των δωματίων
με την πολυκοσμία των μουσείων
κι ο στίχος
συνεπαρμένος
σκαρφαλώνει
στα ολάνθιστα μονοπάτια
την άλω
και την ροδαλή ρόγα
κόσμημα των λόφων
να γευτεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου