ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ…….......του ΠΕΤΡΟ Β. ΚΟΥΡΤΗ

Σαν θυσανωτές μνήμες μοιάζουν οι καιροί
Πάνε κείνα τα νοσταλγικά χρόνια
Τότε που η αγάπη έσερνε το χορό
Και η ειρήνη την κρατούσε
Κουνώντας το μαντήλι το κόκκινο
Τώρα η σκλαβιά τον σέρνει
Η καθημερινά κυοφορούσα
Ανεμίζοντας το κατάμαυρο μαντήλι της
Και όλο τρέχει και γεννάει
Τι άλλο; Σκλαβιές!
Ασίγητη είναι κι αυτή
Όπως ο ΣΟΡΟΣ
Με τις πολλές ρυτίδες της κακίας
Χτίζοντας υγρά κελιά εκεί που βάζει το πόδι του
Και αποσαθρωμένους σκελετούς
Παιδιών
Αυτά που αύριο θα παρελάσουν στο Σύνταγμα
Νεκροί και ζωντανοί μαζί
Στη μέρα της ΝΊΚΗΣ
Με την ΑΓΑΠΗ να ξανασέρνει το χορό
Με την ξανθιά ΘΕΑ
Το χέρι να της κρατάει
Παντού γιορτές θα ζήσουμε
Όπως και στη Δίβρη, στον Αγιαντριά,
Στο Φοινίκι, στην Ττσεκοβίτσα.
Στη Μάλτσιανη, στη Λιβαδιά
Στης Δρόπολης τον κάμπο
Ακόμα και στη Λεσινίτσα,
Την πρώην κρυψώνα από τους κοκκινοσκούφηδες
Της ημισέληνου ζ
Τότε που τα τζάκια μας
Θα ξανακαπνίσουν όπως πριν
Λευκό καπνό.