"ΚΑΙ ΕΓΕΝΕΤΟ ΝΥΞ"

Λουκάς Νικολαίδης 

---------------

Θαρρώ,πως ζούμε πιά στην Εποχή,
που ο "Καπετάνιος" Άνθρωπος
γεμάτος από Τύψεις κι Ενοχές,
βάζει Μονάχος του ρότα γιά την Κόλαση,
την Ίδια Ώρα,

που οι Απελπισμένοι "Ναύτες",

ψάχνουν γιά τη Στεριά των Ονείρων τους.
Στης Ματαιοδοξίας το κατάρτι,
αλυσσοδεμένος ο Άνεμος
του Αιόλου την Επιείκεια αποζητά,
και της ζωής ο "Άτυχος" Αξιοπρέπεια γυρεύει.
Κι ενώ οι Πάντες 
αγωνιούν γιά το Τέλος του Δρόμου,
παραταύτα πειραματίζονται Αδιάκοπα,
εγκαταλείποντας πίσω τους Αδιάφοροι τις Αξίες,
που πριν ακόμα Εμπεδωθούν,
έχουν ήδη...παλιώσει!
Οι διαφορές αδιαλείπτως πληθαίνουν,
γίνονται Ακερμάτιστες,Ατέρμονες και Αξεπέραστες,
και οι Πάντες 
μπλεγμένοι στης Διαφθοράς τα γρανάζια,
ψάχνονται γιά τα "Λάθη" τους,
παγιδεύοντας πιότερο τις "Στιγμές" τους...
Και,ενώ η Μάνα Γη εξακολουθεί 
να γυροφέρνει στην Τροχιά της,
ο Ουρανός έχει καλυφθεί 
από τα Πυκνά Μουντοσύννεφα,
η Σελήνη ήδη έχει σβήσει τα Φώτα της,
και τ'Αστέρια Μοιραία,
έχουν στρίψει...Αλλού το κεφάλι τους!
Έθου Σκότος Τελικώς,"Και Εγένετο Νυξ"...