ΣΤΗΝ ΑΠΟΔΗΜΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

Λουκάς Νικολαίδης 

------------------------

Την Ώρα που ο Άχαρος Χρόνος
επιτέλους αποδημεί,
τινάζω από πάνω μου της Απελπισιάς τη σκουριά,
και με μιά Αποκλειστική Βεβαιότητα,
κρατώντας σφιχτά το κλειδί της Ελπίδας,
ανοίγω την Πύλη του Μέλλοντος,
και,μπαίνω Νικητής και Τροπαιούχος,
σε μιά Νέα Λευκή-Αναμάρτητη Εποχή...
Χωρίς να λοξεύω πλέον,
βαδίζω Μπροστά και μόνον Μπροστά,
προσπερνώ την Αχάριστη Μνήμη
με τα Σκοτωμένα μου Όνειρα,
και,παρέα με ένα σμαρί από γελούμενα πουλιά
που ψάχνει κι αυτό
γιά της διαφυγής του τον δρόμο,
προσπερνάμε το μουντό Τούνελ του Ολέθρου.
Και,όταν τα βήματά μας μας φέρουν στο ξέφωτο,
ταξινομούμε Ανώδυνα τις Σκέψεις μας,
χαράζουμε καινούργιες πορείες
πάνω στον χάρτη της Επόμενης Μέρας,
καταδικάζουμε την Πανουργία και το Ψέμα,
γεμίζουμε
τα Άδεια Δωμάτια της Ψυχής μας με Σύνεση,
και φτιάχνουμε
Όνειρα Πύρινα,Γλυκά και...Ασκανδάλιστα!