ΓΙΑ ΣΑΣ ΠΑΙΔΙΑ Τ’ ΑΓΙΑΝΤΡΙΑ

Του ΠΕΤΡΟ Β. ΚΟΥΡΤΗ

(τραγούδι)

Πικρό σεργιάνι η Αραβουνά

Κάνει κι όλο πονάει

Κι ο Ίσαυρος από ψηλά

Το δάκρυ δεν κρατάει.

Τα δάκρυά τους δε βαστούν

Προσήλιο και Μαλίνα

Θρηνούν στη μαύρη ερημιά

Αχ, πουν' τα χρόνια κείνα!

Σαν σουρουπώνει η βραδιά

Και το σκοτάδι απλώνει

Μόνη φωνή στη ερημιά

Είν' η κραυγή του γκιώνη.

Μαζί θρηνούν την ερημιά

Μαζί τους αχ, τι κρίμα!

Κι ανατριχιάζει η νέα γένια

Στην Πάτρα, στην Αθήνα.

Ω, σεις παιδιά τ’ Αγιαντριά

Ακούστε τη φωνή μας

Εδώ είναι ο πρέπος μας

Εδώ είναι κι η τιμή μας.

Γυρίστε ω, λεβέντες μας

Κι οι πέτρες σας ζητούνε

Κρίμα δεν είν' τον τόπο μας

Ξένοι να τον χαρούνε...;!