ΑΠΟ ΤΟ ΒΑΘΟΣ

του Χρήστου Τουμανίδη 

                

Πόσες φορές θ’ ανηφορίσω μέσα μου τα βουνά

Ήταν θυμάμαι Φεβρουάριος,

έπεφτε χιόνι θορυβώδες, τόσο που

οι πεθαμένοι γύριζαν πλευρό.

Τα περασμένα έπαιρναν τη θέση τους

                στα μελλούμενα.

Ενώ εσύ,

πότε μες στα σκοτάδια σου,

πότε κάτω απ' τον ήλιο.

Κι ήταν πάντα χειμώνας των χεριών!

Ο Ιάσωνας, ο Πρωτεσίλαος

ο Αλέξανδρος και οι άλλοι-

κοιμούνται μες στα παραμύθια.

Δικαιωμένοι τάχα;

Πόσες φορές θα διαβώ τον Ελλήσποντο,

για να με πουν παιδί και άντρα και πατέρα;