Κούκος

του Τέλλου Άγρα

«Κούκου! Κούκου!» Κούκος και λαλεί.

Τι χαρά! Τ’ ακούσατε, παιδιά;

Άνοιξη φωνάζει το πουλί!

«Κούκου! Κούκου!» δεύτερη φωνή.

«Δέντρα, ανθίστε, βγάλετε κλαδιά!

Χαίρεστε και λάμπετε, ουρανοί!»

«Κούκου! Κούκου!» τρίτωσες, πουλί.

– Αγαθή, χαρούμενη καρδιά,

Σ’ αγαπώ (να το ’ξερες!) πολύ.