Ένας πελαργός

του Γεωργίου Αθάνα 

Ένας πελαργός

είχε μείνει αργός,

και στο μπουχαρί

βγήκε να χαρεί,

πάνω απ’ τη φωλιά,

τη χρυσή αντηλιά.

Σα μικρός θεός,

στο ’να πόδι ορθός,

ώρες θα σκεφτεί

ποιος το ξέρει τι!