Έρχονται στιγμές, που .....

Έρχονται στιγμές,

που κουρνιάζω σαν λαβωμένο πετούμενο,

στο πρεβάζι της Ασκητικής Ησυχίας μου!

Πάνω μου,

χάσκει ένα ταβάνι γεμάτο Ουρανό,

και μπροστά μου,

απλώνεται ένα επαναστατημένο κομμάτι από θάλασσα,

που σε μιάν άκριά του στο πλάϊ,

είναι χτισμένο το σπίτι που στεγάζει και φιλοξενεί

τα σκουριασμένα Φιλόδοξα Όνειρά μου.....

Της Νιότης μου οι προδιαγραφές,

ήδη φθαρμένες από τον Πανδαμάτορα Χρόνο,

έχουν πια παραγραφεί,

μαζί με των ονείρων μου τα χρέη!

Στον ετοιμόρροπο πλέον τοίχο της ζωής μου,

είναι κρεμασμένο ένα συγχωροχάρτι καριέρας,

γραμμένο σε χαρτί κιτρινισμένο απ' τον χρόνο,

και στο βάθος του μυαλού μου,

μιά λήθη  ανεξήγητη τουλάχιστον για μένα,

μιάς Διαδρομής Αγνώστου μεν Αρχής,

αλλά με προδιαγεγραμμένο και βέβαιο Τέλος!!