ΚΑΤΗΦΟΡΑ

 της Μαρίας Κολοβού – Ρουμελιώτη

Πως με τρελαίνουν οι ανούσιες εργολαβίες.

Οι αναμασημένες κουβέντες στο στόμα.

Ο ιδρώτας ο αρωματισμένος σε μασχάλη αδούλευτου.

Τα φουσκωμένα μπράτσα από αναβολικά.

Η αχαλίνωτη ευκολία.

Θέλω να φτύσω κατά πρόσωπο την προστυχιά.

Την καιροσκοπία των εαυτούληδων.

Την καταπίεση των αδυνάτων από τους δυνατούς.

Θέλω να ουρλιάξω!

Σαν το θεριό σε κλούβα σφραγισμένη.

Ο βρυχηθμός να σπάσει εκουσίως κωλυόμενα ώτα.

Ν’ ανοίξουν τα μάτια και  τα τύμπανα

μήπως κι   αντιληφθούμε:

Πως η ζωή κατάντησε να τραβά την κατηφόρα

με σημαίες και με ταμπούρλα…