Σκηνικό…

Νωρίς που νύχτωσε!    Όσα θάρρητα είχα τελείωσαν.

Χαϊδεύω τον βασιλικό κι ευωδιάζει.

Οι χήνες του αέρα    κινούνται κατά τον νοτιά.

Στο σάλιο μου η καραμέλα της μελαγχολίας λιώνει.

Χάνω και πάλι τον προσανατολισμό.

Έχω ένδεια.    Δυνάμεων και σύνεσης.

Παρεκτρέπομαι νομίζοντας κάπου θα φτάσω.

Βουβά πυροτεχνήματα αστράφτουν μες τον ουρανό της νύχτας τα αισθήματα.

Στο αμαξάκι μου επιβιβάζομαι και τραβώ

Κατά των σβιλάδων τον εύμορφο Ζέφυρο!