Στον ίσκιο μιάς Σκέψης Γερασμένης,
ένα κοψόφτερο σπουργίτι
τη φωλιά του πασχίζει να χτίσει,
την ίδια ώρα,
που ένα σπιτωμένο ήδη χελιδόνι,
της ΄Ανοιξης τ' ανθιά στον αγέρα σκορπίζει...
Ένα ματωμένο τριαντάφυλλο πιό πέρα,
θρηνεί γιά τον ερχομό μιάς Πεθαμένης Αγάπης,
και καθώς πέφτει στη θάλασσα
απ'τον Πόνο ωχρό,
το Πέλαγο ολάκερο, αυτομάτως...δακρύζει!
Και του Ανέμου τ' αδέρφια
η Λησμονιά και η Πίκρα,
αναχαίτιστα καλπάζουν στη Φωτιά και στην Αντάρα.
Κι ύστερα,
έρχεται η βάναυση βροχή,
γιά....να σαρώσει τα Πάντα,
ενώ την ώρα του ΄Αγριου Κύματος,
ένα ψάρι του αφρού βγαλμένο στο γιαλό,
προσεύχεται
να έχει σαν Χάδι Απαλό,
το πέρασμά του...στον Θάνατο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου