Συνοδοιπόρος του άνεμου,
ώρε- ώρες, πως χάνομαι θαρώ,
στου ΄Αβατου τον δαιδαλώδη λαβύρινθο,
ανάμεσα σε άναστρες νυχτιές
και ερωτηματικά ανεξήγητα!
Αναπνέω τη σκληρή μυρωδιά του χωριού μου
και διαισθάνομαι, ότι,
όπου Φως ...και μιά λαβωματιά!
Σκάβω τη Γη όσο βαθύτερα μπορώ,
εκεί γιά να θάβω κάθε Σήμερα τον Θάνατο,
όμως, την επόμενη μέρα,
βλέπω τον ΄Ισκιο του απέναντί μου ξανά
κι έτσι ζω με τις απουσίες αυτών,
που είναι ήδη φευγάτοι!
Ειδωλολάτρης άχρηστων πραγμάτων,
αναζητώ σε κάθε βήμα μου το θαύμα,
όμως, τα όνειρά μου αλλάξανε όνομα
και δεν είναι πλέον...δικά μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου