[Θέλω νά σοῦ μιλήσω γιά τή βαριά καρδιά]

Θέλω νά σοῦ μιλήσω γιά τή βαριά καρδιά
αὐτή πιά πού δέν σέ πονᾶ
μόνο σ᾿ ἀλλάζει
σ᾿ ἀλλάζει τόσο
πού ὅταν περάσει πιά ὁ καιρός
ἔχεις βρεθεῖ
μέ τά φερσίματα τό βλέμμα καί τήν ἀκοή
ἑνός πού ξενιτεύτηκε γιά χρόνια
κι ἔχει καιρό ν᾿ ἀκούσει τή λαλιά του
μά ὡστόσο τήν κατέχει ἀκέρια
Εἶναι μαζί σου ὅταν τρῶς ψωμί
καί πολλές φορές ξεχνιέται στά δάχτυλα
κι αὐτά συλλογιοῦνται
συλλογιοῦνται γιά ὥρα
σέ ἕνα ψίχουλο
Εἶναι ἐκεῖ πού λιώνει τό κραγιόν
στό ποτήρι
μέ τό χυμένο κρασί στό νεροχύτη
καί μετά ἀπό τή δουλειά τῆς ἑβδομάδας
πάλι τή βρίσκεις
Παρασκευή βραδάκι πού εὐτυχεῖ τό σῶμα
κι ἀναπαύεται
Εἶναι ἡ ζωή πού ἀπέκτησες
πού τρῶς πού πίνεις πού κοιμᾶσαι
ὄχι, δέ σοῦ μιλῶ γιά τήν καταστροφή
γιά τήν κακιά στιγμή πού σέ δυστύχησε
μά γιά ὅλα τοῦτα πού ὑπάρχουν
τέτοια ὅπως ἐσύ τά ἔζησες
καί πές το ψέματα
μπορεῖ ἀκόμα νά τά κέρδισες
μέρες καί μέρες
ὅταν ἐκεῖνα προσπαθοῦσαν νά σέ πείσουν
πώς ἦταν σφάλματα τῆς ἀκοῆς
μελάνωμα τῆς ὅρασης
μά ἐντούτοις ξέρεις
πως μόνο στή βαθιά ρωγμή
μπορεῖ νά λημεριάσει ἡ ἔγνοια
γι αὐτούς πού κανείς δέν ἀγαπᾶ
γι᾿ αὐτά πού ἄν πάψουν νά πονοῦν
θά τά ᾿χεις χάσει