[Γυρνᾶς στήν πόρτα τό κλειδί]

Γυρνᾶς στήν πόρτα τό κλειδί

καί μέσα ἡ ἄπνοια τῆς σιωπῆς

ὅπως τήν ἄφησες

καθησυχαστική στήν οἰκειότητα

τό νυχτικό στό κρεβάτι

τά πλυμένα ποτήρια

φωτογραφίες ἐπετείων

νά συντάσσουν νωθρά τό παρελθόν σου

ή

Ἀφουγκράζεσαι γιά λίγο τούς τριγμούς τῶν ἐπίπλων

μέ τό δάχτυλο ἀργοπορώντας στή σκόνη

πού ἁπλώνεται ἄσπρη

ὅπως στό πάνω χείλι τό χνάρι ἀπό ἕνα ποτήρι γάλα

καί μετά χαμόγελο

ἤ

Ὕστερα ἔπεφτε τό βράδυ

μέ θαλπωρή πουλιοῦ πάνω στά φύλλα

φέρνοντας ἀγαθή πραμάτεια γιά τή νύχτα

σπόρους σουσάμι σέ μιά γωνιά τοῦ ὑπνόσακου

ἀπό τό περασμένο καλοκαίρι

ἤ

Τό βράδυ λήγοντας ὁ συναγερμός

ἐπιστρέφεις στο σπίτι

ἀκοῦς φωνές τῶν φίλων ἀπ᾿ τό σύρμα

καί ποτίζεις τή γλάστρα στό μπαλκόνι

στά χείλη ἕνα γλυκό ροδάκινο παρηγορεῖ τήν ἀφή