ΠΑΡΑΛΛΑΓΕΣ

Το αίμα τραγουδάει μες στα χαρτιά και τους παπύρους.

Άλλα κάτι μου σφαλνεί το στόμα-

κάτι κρεμάει στη λύρα μου σταλακτίτες

κάτι πού κλειδαμπαρώνει το σεντούκι της ψυχής μου.

Κι έχω τόσα να πω,

κι έχω τόσα πολλά να διαβάσω,

τόσα πολλά να διδαχτώ...

Μα κι αν ολάκερο το βίο μου

στις βιβλιοθήκες και στις κιτρινισμένες σελίδες ξόδευα,

θα 'φτανα σ' ένα τείχος,

πού 'ναι το τείχος τ' ανθρώπινου του Νου

- το τείχος πού πιο πέρα ο Μέγας Νους αρχίζει.

Πώς να ενορχηστρωθούν τόσες σκόρπιες φωνές,

τόσες αταίριαστες κληρονομιές,

σ' ένα Ρυθμό και σ' ένα Λόγο;

Ασήκωτο της γραφίδας το φορτίο!

Ασήκωτο το φορτίο του φωτός!