Τον ουρανό ατενίζοντας,
ρεμβάζοντας τα σύγνεφα πού πλέουν στου απείρου
τους πόντους, 'κει πού φτάνει ο ορίζοντας,
θα ‘θελα να πεθάνω, εραστής τ’ ονείρου.
Και να ’ν ’μια μέρα λιόλουστη, λαμπρή,
να κελαηδούν οι κότσυφες, και τα σταφύλια
οι σπίνοι να τσιμπούν, γαμπροί
ντυμένοι, κι όλα να 'ν' φιλί απ" τού Τρυγητή τα χείλια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου