Θα κάτσω καί θα γράψω

Περπατω αργά-αργά πλάι στο κύμα

καί νοιόθω στο πετσί μου

την αύρα του ολάκερη!

Του Μάη οι γλυκοδροσιές νοτίζουν το κορμί μου,

ενώ του Ερωτα ο Πριγκιπας

ο Ηλιος ο εκθαμβωτικός,

σύρεται αθόρυβα

στου σύννεφου την πλάτη.

Σε βάθη ουράνια μακρινά

ο νους μου ταξιδεύει

καί κάποιας Αγάπης πορφυρή χαρά,

τη δόλια μου ψυχή κουρσεύει.

Κι όταν στον κήπο μου θα φτάσω,

με ρόδα κατακόκκινα

θα πλέξω Μαγιού στεφάνι,

τάζοντας κλαδί βασιλικού

δώρο στο Καλοκαίρι....

Κι ύστερα,

θα κάτσω καί θα γράψω

ποίημα γιά τη Λησμονιά

καί γιά της Λύτρωσης τη Μέρα.