Όταν της Ανοιξης τ' αγέρι
θροίζει νωθρά στις φυλλωσιές,
αφήνει στα φύλλα ένα κενό
ανάμεσά τους να χυθεί,
του Ηλιου άπλετο το Φως.
Καί πάνω από τις φυλλωσιές,
ο Ουρανός που τους χαμογελά
κι ένας Περιπλανώμενος Θεός
ξάγρυπνος στις επάλξεις!!
Καί κάτω απ' τις φυλλωσιές,
σε γρασίδια χαρούμενα επάνω,
Σέπαλα καί Πέταλα
ανάκατα χυμένα,
σε κίτρινες,σε ροζ
καί άσπρες αποχρώσεις....
Καί κάτω απ'το χώμα τ' αλαφρύ,
ακόμα πιό βαθειά στα σωθικά της Γης,
κυλάει το γάργαρο κι αμόλυντο νερό,
της χλωροσιάς ο Ζωοδότης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου