[δε θα μιλήσω για σένα]

δε θα μιλήσω για σένα και για μένανε...
θα μιλήσω για τα ματωμένα ρόδα που φυτρώνουν στις αυλές
των στοιβαγμένων μας ονείρων
για την κάθε μέρα που πληρώνουμε εξοφλώντας το θάνατο
κερδίζοντας λίγο χρόνο , παράταση ζωής
ή αυτό που νοούμε τέλος πάντων όλοι μας
μια ραγάδα ανάσας..
στο τιμόνι της ανάγκης,
να βλέπεις τα φώτα πορείας σε κείνα τα αθώα μάτια των παιδιών που πληρώνουν τα λάθη
των δικών μας χαμένων αναζητήσεων...