Στο Ρόδο το Αμάραντο

Στης καλής αγγελίας τον Κρίνο τον μυρωδικό
Στης περισσής ευλογίας τ’ αμάραντο και ξεχωριστό,
το Ρόδο το ανεκτίμητο, Θεού κι ανθρώπων διαλεκτό
Στη Μήτρα που διάλεξε Εκείνος να γεννηθεί ο Υιός,
γόνυ κλείνω ταπεινό.
Υμνήθηκες παντοιοτρόπως Μαρία
σε γη κι ουρανό
με χίλια ονόματα Παναγία
σε δοξολογούν άγγελοι και κάθε στόμα θνητό.
Τί περισσότερο θα μπορούσα για σε, να προσθέσω εγώ;
Γυναίκα είμαι απλή και ταπεινή και στη γη περπατώ,
μ’ ό, τι υπονοείται και σημαίνει αυτό.

Αλλά μες από κάθε συναισθήματος έκφραση και σκέψη,
πίσω από των χειλιών μου κάθε λέξη,
υπάρχεις Εσύ,
πόρτα διάπλατα στο Φως ανοικτή
κι ανάμεσα στο φθαρτό και άφθαρτο
η γέφυρα η χρυσή.
Η σκάλα για τη Πύλη τ’ Ουράνιου Πύργου,
όπου ολημερίς,
ηχούν νότες συμπαντικής μουσικής,
που αναδεύουν το φως των αστεριών
και συνηχούν πρωινή συντροφιά κι ολονυχτίς,
οι προσευχές των επικαλουμένων Σε θνητών.

Ω, Ευλογημένη Παναγία Μητέρα
Στη κορφή του συμπαντικού ανθώνα
ετάχθης Αρχόντισσα και Κυρά,
απ’ των αιώνων τον αιώνα.
Των Χερουβείμ και Σεραφείμ η «Ενδοξοτέρα»,
των απογόνων της Εύας θυγατέρων η πλέον «Τιμιοτέρα»!
Κι Εσύ πάντα παρήγορη αγκαλιά τρυφερή
για τον καθένα στέκεις η Μεγάλη Μητέρα,
στο δράμα κάθε ανθρώπινης ψυχής, η καταφυγή
Ελπίδας ζωοφόρος πηγή,
μια αστείρευτη ευλογίας δροσοπηγή.