ο πόνος της αυγής / Ριζάκης Κώστας

μ’ αρνήθηκες-
κι έβρεχε σήμερα συχνότερ’ από χτες
στάλες δακρύων πορφυρή θολούρα μώρα
στα μάτια μου υγρά που πείνασαν το πώς
στο κρέπι τής απόρριψης φτηνό ζωής κεντίδι
το είδωλό σου έβλεπα διπλά αλλοιωμένο
στην καταχνιά να σήπεται δόξα να ’χει στο φως
στη μαγγανεία τού έρωτα και πάλι απελπισμένο.
κι έτρεξε έτρεξε ρονιά ο πόνος τής αυγής
(το μυστικό μου ράγισμα η στέρνα της αγάπης)
μα ένας αγέρας σάρωνε το αίμ’ από τη γης
-δίλημμα της δειλής στιγμής κακό ’νειρο κι αντάρα-
να μη ριζώνει τ’ άδικο στης αρνησιάς την πίκρα!