Ισόβια θητεία η έρημος που βρεθήκαμε. Η ξηρασία στεγνώνει τις φωνές. Το ίδιο τίποτα μαραίνει τις κινήσεις. Τις νύχτες σκάβουμε όπως-όπως τρύπες στους βράχους για κατάλυμα μα, έκθετοι ξανά τα πρωινά, διψασμένοι νομίζουμε πως η όαση της ανακούφισης σιμώνει, ενώ, ιδέα εκείνη, όλο μετατίθεται για την επόμενη παραίσθησή μας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου