(Τι γίνεται οταν πεθάνεις)

Τι γίνεται οταν πεθάνεις;
Το βλέμμα το παίρνει η βροχή
Ενα κομμάτι κρατάει στο ράμφος του ο ερωδιός
Και η ψυχή σαν ύφασμα απλώνεται
Πάνω απο κείνα που πιο πολύ αγάπησες

 ----------

 Το μπλέ πήρε ένα σφουγγάρι φώς και μου ‘σβησε τις λέξεις....

 --------------

Συνήθισα τόσα χρόνια να έχω ένα επάγγελμα
που τώρα χωρίς αυτό
δύσκολο να πω ποιά είμαι.
Χωρίς αυτό - στα μάτια τους –
αόρατη
- ένα περίγραμμα μονάχα που περιμένει
απο στιγμή σε στιγμή να υλοποιηθεί.
Απολαμβάνω την ελευθερία της σκιάς.
Στο κατακάθι, η γεύση της,
παίρνει κατι από την πίκρα του σκοταδιού που ευνοεί
την ύπαρξη της
Τώρα,
Πρέπει να ζωγραφίσω το πρόσωπο μου ξανά!