Η συγνώμη

Πόσο  λίγο  κράτησε  το  καλοκαίρι.

Τα  φρούτα  δεν  πρόλαβαν  να  ωριμάσουν,

ούτε  τα  λόγια  που  ήθελα  να  σου  πω.

Αλήθεια  πόσο  τυχερός  ο  Γιώργος  Σεφέρης

που  συνάντησε  στο  Σύνταγμα  το  Γιάννη

και  τον  κέρασε  παγωτό,  ενώ  εμένα,

ο  ίδιος  και  πάντα  γελαστός  άνθρωπος

μ’ έσπρωξε  και  με  πέταξε  στο  χώμα

για  να  φτάσει  και  να  μπει  πρώτος  στο  λεωφορείο.

Η  συγνώμη  αν  και  ώριμη  για  να  την  πει

δεν  την  είπε.  Άνοιξα  τα  μάτια  μου,

άνοιξα  την  καρδιά  μου.  Δεν  την  είπε.

Είναι  λίγες  οι  νύχτες  που  αγάπησα  το  φεγγάρι

και  λίγες  οι  φορές  που  κατάλαβα  τους  ανθρώπους.

Ωστόσο  κι’ απόψε  στο  διπλανό  μας  διαμέρισμα

ακούγονται  ψίθυροι  και  γέλια  κοριτσιών.